Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Η ιστορία της Ελλαδικής Εκκλησίας είναι παράλληλη με αυτήν του ελληνικού κράτους από τις αρχές του 19ου αιώνα. Η εκκλησιαστική παράδοση και κουλτούρα, ωστόσο, είναι αρχαίες με όλη την έννοια της λέξης, αντανακλώντας τη δύναμη ενός θεσμού που όμοιό του δεν έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα και φυσικά ο ελληνισμός.

TO ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ

Σε μια χώρα όπου ένας στους τέσσερις κατοίκους είναι συνταξιούχος η εθνική ανάκαμψη συνδέεται άμεσα με την οριστική διευθέτηση του ασφαλιστικού. Η μεγάλη κρίση έφερε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες επικεντρώνονται ουσιαστικά στη μείωση των συντάξεων, στην καταπολέμηση του αστείου για δυτική χώρα φαινομένου των παράνομων χορηγήσεων, καθώς και σε κάποια διαρθρωτικού χαρακτήρα μέτρα που σκοπό έχουν τη διόρθωση αδικιών μεταξύ συνταξιούχων με παρόμοια δεδομένα αλλά διαφορετικά προνόμια.

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΠΕΤΡΟΔΟΛΑΡΩΝ

O Ιούλιος του 1974 στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας έκανε τα καλοκαίρια του Νιου Τζέρσι να φαντάζουν στα μάτια του Γουίλιαμ Σάιμον σαν ανάσες δροσιάς. Η απίστευτη ζέστη και το εχθρικό κλίμα αντικατόπτριζαν πλήρως τη διάθεση των οικοδεσποτών, αλλά και ολόκληρης της Μέσης Ανατολής. Η ντροπιαστική ήττα των Αράβων στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, η αμερικανική υποστήριξη και ο παρανοϊκός φόβος για αντίποινα από το Ισραήλ οδήγησαν τους Σαουδάραβες στην εφαρμογή ενός πετρελαϊκού εμπάργκο το οποίο μέσα σε λίγους μήνες τετραπλασίασε την τιμή του αργού και αναστάτωσε την παγκόσμια αγορά. H εγκαθίδρυση του OPEC τούς έδωσε παράλληλα την ευκαιρία να απεξαρτηθούν από τις «7 αδερφές», τις δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες που για χρόνια έλεγχαν τα κοιτάσματα στις χώρες τους.

Η ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ «ΦΙΝΛΑΝΔΟΠΟΙΗΣΗ»

Συμβαίνει αργά, αλλά σταθερά. Τόσο αργά ώστε να περνάει απαρατήρητη από τις καθημερινές συζητήσεις αλλά και τόσο δυνατά ώστε να βαραίνει τις σελίδες της Ιστορίας. Η έννοια της φινλανδοποίησης αναφέρεται στην επιλογή μιας μικρής χώρας να επιδιώκει μία εξωτερική πολιτική η οποία δεν συγκρούεται με τους στρατηγικούς σκοπούς του μεγάλου και δυνατότερου γείτονά της. Ο σκοπός είναι η διατήρηση της ανεξαρτησίας και κάποιας αξιοπρέπειας του μικρού εταίρου με αντάλλαγμα τη σιωπηρή παραδοχή ότι η δυνατή χώρα θα ρυθμίζει τις διμερείς ισορροπίες ανάλογα με τις φιλοδοξίες της. Η ειρηνική εικόνα που έχουμε για τη Φινλανδία δεν αποτελεί κάποια παράδοση αυτού του κράτους αλλά αποτέλεσμα συνειδητής πολιτικής η οποία ακολουθήθηκε μετά από δεκαετίες ηρωικής ένοπλης αντίστασης στον ρωσικό επεκτατισμό. Μετά την ήττα του τελευταίου μεγάλου συμμάχου της στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, της Γερμανίας, η Φινλανδία αναγκάστηκε, ελλείψει άλλης βοήθειας και αντιμέτωπη με μια εχθρική υπερδύναμη, να μηδενίσει τις φιλοδοξίες της και να τεθεί σε μια κατάσταση αυτοευνουχισμού και ειρηνοποίησης μπροστά στο περιστασιακό bullying του ανατολικού της γείτονα.

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Η σημερινή κατάσταση των ελληνικών τραπεζών εκκολάφθηκε μέσα σε ένα σενάριο το οποίο ευθέως ανταγωνίζεται τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις των τραγικών ποιητών. Ελληνική κρίση χρέους, ασθμαίνουσα ευρωπαϊκή οικονομία, αυστηρή γερμανική ηγεσία, ανίκανες διοικήσεις, λαϊκίστικη πολιτική και ένα κράτος-βαρίδι συνηγόρησαν ώστε να μετατραπούν οι τράπεζες σε πιστωτικά ιδρύματα-ζόμπι τα οποία εδώ και οκτώ χρόνια αδυνατούν να ορθοποδήσουν.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΚΣΟΝ ΧΟΛ

Το Τζάκσον Χολ θα ήταν ένα σχετικά άγνωστο παραθεριστικό κέντρο των ΗΠΑ αν δεν αποτελούσε τον τόπο διεξαγωγής ενός σημαντικού οικονομικού φόρουμ το οποίο λαμβάνει χώρα κάθε έτος τα τελευταία 30 χρόνια. Στη σκιά των βουνών του Ουαϊόμινγκ κεντρικοί τραπεζίτες, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και επαγγελματίες των αγορών εκφράζουν τις απόψεις τους για σημαντικά θέματα τα οποία επηρεάζουν την παγκόσμια οικονομία. Φέτος τα μάτια όλων ήταν στραμμένα στους διοικητές των κεντρικών τραπεζών των ΗΠΑ και της Ε.Ε., Τζάνετ Γέλεν και Μάριο Ντράγκι.

ΤΟ ΓΕΝΝΑΙΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ

Αποτελεί πρόκληση για τον ευρωπαϊκό νου το να συλλάβει το μέγεθος και τις ιδιαίτερες συνθήκες μίας χώρας όπως η Ινδία. ‘Oντας 25 φορές μεγαλύτερη σε έκταση και 125 φορές σε πληθυσμό από την Ελλάδα, η Ινδία είναι μία χώρα αχανής όπου οι άνθρωποι μιλούν δεκάδες διαφορετικές γλώσσες σε ένα συνονθύλευμα κουλτούρας και πολιτισμών το οποίο οι Άγγλοι ένωσαν με αυθαίρετες γραμμές σε χάρτες για να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο κράτος στα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Με όρους ιστορικούς η Ινδία ομοιάζει με την Ελλάδα υπό την έννοια ότι πρόκειται για ένα αρχαίο λαό ο οποίος συγκεντρώνεται σε μία νεαρή κρατική οντότητα.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ

Το ταπεινό γραφείο της Γενικής Εισαγγελίας των Η.Π.Α δεν προσέφερε τίποτα από την αίγλη στην οποία είχε συνηθίσει ο Τζον Μίτσελ. Η θέα του Μπρούκλιν από τον ουρανοξύστη είχε αντικατασταθεί από ένα στενό γραφείο, όπου μετά βίας εισχωρούσε λίγο κιτρινισμένο φως από τις γρίλιες του παραθύρου. Η προσοχή του Μίτσελ εκείνη την ημέρα όμως είναι στραμμένη στο μαύρο τηλέφωνο δίπλα του. Γνωρίζει πολύ καλά το φίλο του και είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι σύντομα θα τον καλέσει για να του ζητήσει μία χάρη. Δεν είναι στο στυλ του φίλου του να ζητάει χάρες από τους υφισταμένους του. Ο Μίτσελ όμως αποτελεί μία ειδική κατηγορία. Στη διάρκεια της πολύχρονης φιλίας τους θα του ζητήσει τρεις χάρες. Η πρώτη αφορούσε την παραίτησή του από τη δικηγορική εταιρία όπου εργάζονταν μαζί για να αναλάβει την Προεδρική του καμπάνια. Η δεύτερη τον περιμένει στην άλλη μεριά του τηλεφώνου. Η τρίτη θα έρθει λίγα χρόνια αργότερα και θα τον οδηγήσει στην φυλακή εν μέσω κατακλυσμιαίων αποκαλύψεων.

ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΟΥ SKYPE

Το νούμερο ακούστηκε σαν κακόγουστο αστείο.Σύμφωνα με την Tράπεζα της Ελλάδος από το 2008 έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό σχεδόν τριακόσιες χιλιάδες Έλληνες. Διαφορετικές πηγές παρουσιάζουν άλλους αριθμούς (από διακόσιες χιλιάδες ως μισό εκατομμύριο) ωστόσο κανείς δεν αμφισβητεί την κλίμακα του φαινομένου.Η πλειοψηφία αφορά ανθρώπους ηλικίας 25-39 ετών, με τριτοβάθμια εκπαίδευση και εργασιακή εμπειρία. Είναι σήμερα δύσκολο να βρει κανείς ελληνική οικογένεια με την ευρύτερη έννοια η οποία να μην έχει ένα τουλάχιστον μετανάστη. Η τραγικότητα της μετανάστευσης είναι φυσικά άρρηκτα συνδεδεμένη με την ελληνική παράδοση. Η χώρα διατρέχει την τρίτη μεγάλη περίοδο φυγής από την αρχή του εικοστού αιώνα μέχρι σήμερα.

ΕΝΑ ΔΙΑΡΚΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

O αέρας τον χειμώνα του 1898 στην Αθήνα είναι βαρύς. Την οδό Σταδίου ανεβαίνει ένας φραγκοντυμένος λόγιος άνδρας κρατώντας σφιχτά ένα χαρτοφύλακα. Λίγο πιο πέρα στη βουλή τον περιμένουν τα υπόλοιπα στελέχη της κυβέρνησης Ζαΐμη. Για το λαό, ακόμα και για τους αστούς, ο Στέφανος Στρέιτ είναι ο αινιγματικός υπουργός οικονομικών με το παράξενο επίθετο. Οι πολιτικοί της εποχής όμως βλέπουν έναν τεχνοκράτη ειδικού σκοπού, στου οποίου το χαρτοφύλακα κρύβεται αυτό που οι ελληνικές κυβερνήσεις απέτυχαν να φέρουν εις πέρας επί 6 χρόνια: μία συμφωνία με τους δανειστές και ένας εφαρμοστικός νόμος. Μία συμφωνία η οποία κουβαλάει την υπόσχεση για ένα δάνειο, σκοπός του οποίου είναι η αναχρηματοδότηση του κρατικού χρέους και του ελλείμματος της κυβέρνησης. Προϋπόθεση ωστόσο αποτελεί η επιβολή ενός προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής καθώς και η καθιέρωση του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Αν και μόλις 70 ετών το νεόκοπο ελληνικό κράτος υπογράφει ένα ακόμα μνημόνιο με το οποίο παραδίδει μέρος της εθνικής του κυριαρχίας. Το έθνος συγκεντρώνει τις δυνάμεις του για να ξεπεράσει και αυτήν την κρίση. Πηγή της δύναμης των πολιτών αποτελεί η πίστη ότι οι κόποι τους δε θα πάνε χαμένοι και ότι τα ίδια λάθη δε θα επαναληφθούν στο μέλλον.